เปิดเผยจักรวาลแห่งการอ้างอิงใหม่ ประเภทของการออกแบบท่าเต้นทางญาณวิทยาที่ใช้โดยศิลปินเช่น The Yes Men และ Dora Garcia ไม่เพียงเปิดเผยอุปกรณ์วาทศิลป์และกลไกการตีกรอบความจริงเท่านั้น แต่ยังทิ้ง สิ่งตกค้าง ของเนื้อหาเท็จไว้นานหลังจากที่การกล่าวอ้างความจริงของพวกเขาถูกทิ้ง การโกหกได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นกิจกรรมที่ได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่ศิลปินในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โครงการในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมาได้รวมโฆษณาสำหรับเหตุการณ์ที่ไม่มีอยู่จริง การคิดค้นบุคคลในประวัติศาสตร์ รูปแบบของสื่อยุทธวิธี หนังสือพิมพ์และเว็บไซต์เลียนแบบ และนามแฝงต่างๆ ที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ [1]แม้ว่างานศิลปะลวงตาที่มีอยู่มากมายนี้จะเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน ลวดลายศิลปะ แต่ก็เห็นได้ว่าสร้างจากประวัติศาสตร์ที่ยาวนานขึ้นซึ่งย้อนกลับไปไกลถึงรูปแบบการพรางตัวในยุคแรก ๆ ทรอมเป-โลอีล และควอดดราตูรา สิ่งที่ทำให้การทดลองทางศิลปะเมื่อเร็วๆ นี้แตกต่างจากการทดลองก่อนหน้านี้คือการเน้นที่กระบวนการ โดยมุ่งจัดการไม่เพียงแต่ตัวการหลอกลวงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงช่วงเวลาที่มันคลี่คลายด้วย ศิลปิน Walid Raad เขียนว่า ข้อเท็จจริงต้องได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นกระบวนการ โดยเน้นถึงวิธีการผลิต นำไปปฏิบัติ สร้างความรู้สึก หรือท้าทายและโต้แย้ง ( Raad 2005 , 121) เช่นเดียวกับการโกหก ในทั้งสองกรณีมีกระบวนการที่เผยออกมาตามกาลเวลา - ฟักไข่ เติบโต อยู่รอดโดยไม่มีใครสังเกต หรือผลัดขนแห่งความจริง เพื่ออธิบายธรรมชาติกระบวนการของการทดลองทางศิลปะด้วยการหลอกลวง นักประวัติศาสตร์ศิลป์ Carrie Lambert-Beatty ได้บัญญัติคำว่า พาราฟิกชัน (parafiction) โดยใช้คำนี้เพื่ออธิบายงานศิลปะที่หลอกลวงผู้ชมอย่างแข็งขัน บ่อยครั้งก่อนที่จะมีสติสัมปชัญญะในการต้อนพวกเขากลับสู่ความเป็นจริง ( Lambert- บีตตี้ 2552 )