ในระหว่างการปะทุของภูเขาไฟ การตกลงมาของเถ้าหนักอาจทำให้อาคารพังทลาย อาจทำให้ผู้ที่อยู่ภายในบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้ นอกจากนี้ การสัมผัสกับขี้เถ้ายังทำให้เกิดการระคายเคืองต่อจมูก ลำคอ และดวงตา รวมถึงทำให้สภาวะสุขภาพที่มีอยู่เดิมแย่ลง เช่น โรคหอบหืด แต่เถ้าถ่านยังเป็นอันตรายต่อโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญอื่นๆ ของมนุษย์ รวมถึงเครือข่ายไฟฟ้า น้ำ และการขนส่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเดินทางทางอากาศ เช่น การปะทุของไอซ์แลนด์ในปี 2553 ศาสตราจารย์ไมค์ เบอร์ตัน ประธานสาขาวิทยาภูเขาไฟแห่งมหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ กล่าวว่า "เถ้าภูเขาไฟเป็นผลิตภัณฑ์เบื้องต้นจากการระเบิดของภูเขาไฟที่ระเบิด ซึ่งโดยทั่วไปแล้วเป็นภัยคุกคามต่อสุขภาพและโครงสร้างพื้นฐานของมนุษย์ "การปะทุของไอซ์แลนด์ในปี 2010 ได้เน้นย้ำให้คนทั้งโลกเห็นว่าการปะทุของภูเขาไฟที่อุดมด้วยขี้เถ้าสามารถส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อเศรษฐกิจโลกผ่านการปิดช่องว่างทางอากาศที่ออกแบบมาเพื่อลดความเสี่ยงของความล้มเหลวของเครื่องยนต์ไอพ่นเนื่องจากการอุดตันของเถ้า" ศาสตราจารย์เบอร์ตันกล่าวเพิ่มเติมว่า "แบบจำลองการกระจายตัวของเถ้าเป็นกุญแจสำคัญในการคาดการณ์ความเข้มข้นของเถ้าระหว่างการปะทุ ซึ่งท้ายที่สุดจะเป็นตัวกำหนดว่าอากาศส่วนใดถูกปิด การวิจัยของเราช่วยในการวัดการเปลี่ยนแปลงของเถ้าถ่านที่ตกลงมาระหว่างการปะทุ ซึ่งทำให้เราได้รับข้อมูลเชิงลึกใหม่ ๆ เกี่ยวกับ การเปลี่ยนแปลงของ เถ้าภูเขาไฟ ซึ่งเป็นขั้นตอนสำคัญในการพัฒนารูปแบบการกระจายตัวของเถ้าถ่านให้ดีขึ้น" การศึกษาก่อนหน้านี้ได้ใช้กล้อง UV บนพื้นสำหรับการสังเกตเถ้าภูเขาไฟหรืออนุภาคคาร์บอนดำที่วัดได้ในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้ไม่สามารถแยกความแตกต่างของเถ้าจากอนุภาคอื่นๆ ในขนนก ทำให้ยากต่อการวัดการไหลของเถ้า