โครงสร้างที่ใช้เซ่นไหว้เทพเจ้า คำภาษาฮีบรูสำหรับแท่นบูชาคือmizbeah [ eBzim ] จากรากศัพท์ที่มีความหมายว่า การสังหาร ภาษากรีกแปลคำนี้ว่าthusiasthvrion [ qusiasthvrion ] สถานที่บูชายัญ ในพิธีกรรมของวัดที่พัฒนาแล้ว คำเดียวกันนี้ใช้สำหรับทั้งแท่นบูชาแห่งความหายนะและแท่นบูชาเครื่องหอม ดังนั้น แท่นบูชาจึงเป็นสถานที่ที่มีการถวายเครื่องสังเวย แม้ว่าจะไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าก็ตาม แท่นบูชาอาจเป็นวัตถุธรรมชาติหรือสิ่งก่อสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้น มีการบันทึกวัสดุสี่ชนิดที่ใช้ในแท่นบูชา ได้แก่ หิน ดิน โลหะ และอิฐ โบราณคดีได้ให้ตัวอย่างมากมายของแท่นบูชาจาก แท่นบูชา ปาเลสไตน์ย้อนหลังไปถึงประมาณ 3,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช นอกจากนี้ยังใช้หินธรรมชาติ ( วินิจฉัย 620 ) แท่นบูชาสามารถตั้งเดี่ยวๆ หรือตั้งอยู่ที่ลานของศาลเจ้าก็ได้ วิหารเยรูซาเล็มของพวกเขามีแท่นบูชาสองแท่น แท่นบูชาเครื่องหอมและแท่นบูชาแห่งความหายนะ แท่นบูชาเครื่องหอมถูกวางไว้ในวิหารหน้าม่านกั้นฉากศักดิ์สิทธิ์ ทำด้วยไม้ปิดทอง ตั้งตรงและวัดได้ 1 x 1 x 2 ศอก ข้อมูลทางโบราณคดีระบุว่าผิวด้านบนทั้งสี่มุมมียอดแหลมเล็กน้อย เผาเครื่องหอมบนแท่นบูชาวันละสองครั้ง