การดองศพการรักษาศพเพื่อฆ่าเชื้อหรือเพื่อป้องกันไม่ให้เน่าเปื่อย ด้วยเหตุผลทั้งทางปฏิบัติและทางเทววิทยา ศพที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีถือเป็นปัญหาสำคัญของห้องเก็บศพมาช้านาน ชาวกรีกโบราณที่ต้องการความอดทนของวีรบุรุษในความตายในชีวิต คาดว่าร่างของคนตายจะคงอยู่ได้โดยไม่มีความช่วยเหลือเทียมในช่วงวันแห่งการไว้ทุกข์ก่อนพิธีสุดท้าย สังคมอื่น ๆ ไม่ต้องการผู้ยิ่งใหญ่น้อยกว่า พัฒนา สารกันบูด และวิธีการ ต่าง ๆ มากมายเพื่อป้องกันความเสื่อมโทรมหรือลดผลกระทบของมัน ศพถูกดองในน้ำส้มสายชูไวน์ และวิญญาณที่แข็งแกร่งกว่า: ร่างของพลเรือเอกชาวอังกฤษลอร์ดเนลสันถูกส่งกลับจากทราฟัลการ์ไปยังอังกฤษในถังบรั่นดี แม้แต่ชาวกรีกบางครั้งก็ยอมจำนน ตัวอย่างเช่น พระศพของอเล็กซานเดอร์มหาราชถูกส่งกลับจากบาบิ โลน ไปยังมาซิโดเนียในภาชนะใส่น้ำผึ้ง การใช้เครื่องเทศและเครื่องปรุงที่มีกลิ่นหอมเพื่อ การดองศพ ลดการเน่าเสียให้เหลือน้อยที่สุดนั้นถือเป็นเรื่องปกติทั่วไป จนคำว่าดองในภาษาอังกฤษมีความหมายดั้งเดิมว่า “ใส่ยาหม่อง” อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปแล้ว คำนี้ใช้เพื่ออธิบาย ขั้นตอน ที่ผิวเผิน น้อยกว่า การนำสารเข้าสู่ร่างกายเพื่อให้แน่ใจว่ามีการเก็บรักษาไว้ จุดเริ่มต้นของศิลปะและเทคนิคการแต่งศพส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับอียิปต์โบราณซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเอเชียและอเมริกาใต้ดินแห้งและสภาพอากาศสนับสนุนการพัฒนา การปฏิบัติในช่วงต้นของการห่อศพด้วยผ้าและฝังไว้ในถ่านและทรายที่อยู่ไกลออกไปถึงน่านน้ำไนล์จะรักษาศพไว้ซึ่งคงรูปแบบและลักษณะไว้เป็นเวลานาน ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้ตามธรรมชาติเชื่อว่า มัมมี่มีอิทธิพลต่อหลักคำสอนทางศาสนาเพราะดูเหมือนว่าจะพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นมีอยู่จริงหลังจากการตายของเขา ความเชื่อในความเป็นอมตะและการฟื้นคืนชีพ ทางกายภาพ เป็นหัวใจสำคัญของศาสนา อียิปต์ ทั้งต่อการบูชาดวงอาทิตย์ในยุคแรก ๆ และลัทธิโอซิริส ในยุคต่อ มา ศูนย์กลางของยุคหลังคือความเชื่อที่ว่าเมื่อองค์ประกอบทั้งหมดในชีวิต—วิญญาณ ชื่อ เงา หัวใจ และร่างกาย ถูกรวมเข้าด้วยกันอีกครั้ง บุคคลนั้นจะฟื้นคืนชีพ เหมือนเทพโอซิริสหลังจากที่พี่ชายของเขาถูกฆ่าและแยกชิ้นส่วน