ขี้ผึ้งพาราฟิน (หรือขี้ผึ้งปิโตรเลียม ) เป็นของแข็งไม่มีสีอ่อนที่ได้มาจากปิโตรเลียมถ่านหินหรือหินน้ำมันที่ประกอบด้วยส่วนผสมของ โมเลกุล ไฮโดรคาร์บอน ที่มีคาร์บอนระหว่าง 20 ถึง40 อะตอม ของแข็งที่อุณหภูมิห้องและเริ่มหลอมละลายที่อุณหภูมิสูงกว่า 37 °C (99 °F) ประมาณและจุดเดือดสูงกว่า 370 °C (698 °F) การใช้งานทั่วไปสำหรับขี้ผึ้ง พาราฟิน ได้แก่การหล่อลื่น , ฉนวนไฟฟ้า , และเทียนไข ;ขี้ผึ้งพาราฟินย้อมสีสามารถทำเป็นสีเทียนได้. ซึ่งแตกต่างจากน้ำมันก๊าดและผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมอื่นๆ ที่บางครั้งเรียกว่าพาราฟิน เทียนพาราฟินที่ไม่ย้อมสีและไม่มีกลิ่นไม่มีกลิ่นและมีสีขาวอมฟ้า ขี้ผึ้งพาราฟินถูกสร้างขึ้นครั้งแรกโดยCarl Reichenbachในเยอรมนีในปี 1830 และถือเป็นความก้าวหน้าครั้งสำคัญในด้านเทคโนโลยีการทำเทียน เนื่องจากมันเผาไหม้ได้สะอาดและเชื่อถือได้มากกว่าเทียนไขและราคาถูกกว่าในการผลิต ในทางเคมีพาราฟินถูกใช้โดยมีความหมายเหมือนกันกับอัลเคนซึ่งบ่งชี้ถึงไฮโดรคาร์บอนด้วยสูตรทั่วไป C n H 2 n +2 . ชื่อนี้ได้มาจากภาษาละติน parum ("น้อยมาก") + affinisซึ่งหมายถึง "ขาดความสัมพันธ์ " หรือ "ขาดปฏิกิริยา " ซึ่งหมายถึงธรรมชาติที่ไม่เกิดปฏิกิริยาของพาราฟิน