ในไม่ช้าภาพก็กลายเป็นคนแปลกหน้า ในช่วงทศวรรษที่ 1930 นักฟิสิกส์ตระหนักว่าฟังก์ชันคลื่นของโฟตอนแต่ละตัวรวมกันมีลักษณะเหมือนคลื่นลูกเดียวที่แพร่กระจายผ่านสนามไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กที่อยู่ติดกัน ซึ่งเป็นภาพคลาสสิกของแสงที่ค้นพบในศตวรรษที่ 19 อนุภาค โดย James Clerk Maxwell นักวิจัยเหล่านี้พบว่าพวกเขาสามารถ "หาปริมาณ" ทฤษฎีสนามแบบคลาสสิกได้ โดยจำกัดเขตข้อมูลเพื่อให้พวกเขาสามารถแกว่งในปริมาณที่ไม่ต่อเนื่องซึ่งเรียกว่า "ควอนตา" ของเขตข้อมูล นอกเหนือจากโฟตอน  ควอนตัมของแสง  Paul Dirac และคนอื่นๆ ค้นพบว่าแนวคิดนี้สามารถอนุมานถึงอิเล็กตรอนและอื่นๆ ทั้งหมด: ตามทฤษฎีสนามควอนตัม อนุภาคเป็นตัวกระตุ้นของสนามควอนตัมที่เติมเต็มพื้นที่ทั้งหมด